هات بت

نویسندگان ESPN با اعلام اینکه محمد صلاح بازیکن لیورپول به عنوان بهترین بازیکن سال اتحادیه نویسندگان فوتبال مردان معرفی شد، واکنش نشان دادند.

آیا او انتخاب درستی است؟ اگر نه، چرا که نه؟ و چه بازیکنانی با وجود نامزد نشدن برای یک فصل درخشان شایسته تقدیر هستند؟

– اوهانلون: مسابقه برای صعود به لیگ قهرمانان اروپا (E+)
– پخش جریانی روزانه ESPN FC در ESPN+ (فقط ایالات متحده)
– آیا ESPN ندارید؟ دسترسی فوری داشته باشید

---

آیا بازیکن مناسب برنده شد؟ به چه کسی رای می دادید / به چه کسی رای می دادید؟

مارک اوگدن: معمولاً یک کاندیدای برجسته وجود دارد که تا زمان رأی گیری جایزه را به دست آورد، اما در این فصل فرق کرده است. تعداد زیادی از بازیکنان درجه یک وجود داشته اند و هیچ کس مشخصاً بازیکن برجسته ای نبوده است. صلاح و کوین دی بروین از منچسترسیتی (که در رای گیری دوم شد) هر دو از دوره های عالی و عملکرد عالی لذت برده اند، در حالی که برناردو سیلوا از سیتی نیز چشمگیر بوده است. اما من به ویرجیل فن دایک رای دادم زیرا او برای لیورپول بسیار ثابت و غیرقابل ستایش بوده است.

فراموش نکنیم که این مدافع میانی فصل گذشته از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید که او را به مدت 10 ماه از فوتبال رقابتی دور نگه داشت، اما او بدون هیچ گونه عوارض بدی که در دوران حضورش در کنار زمین بود، بازگشته است. بدون فان دایک فصل گذشته، لیورپول تقریباً از راهیابی به لیگ قهرمانان اروپا باز ماند، اما با بازگشت او به قلب خط دفاعی، آنها با فریاد چهارگانه وارد میدان می شوند.

صلاح برای لیورپول مهم است، اما آنها می توانند بدون او برنده شوند. مطمئن نیستم که بدون ون دایک هم همینطور باشد.

جیمز اولی: این یکی از سخت‌ترین فصل‌ها در خاطرات اخیر برای انتخاب یک نامزد واضح بالاتر از بقیه بوده است. این تا حدی به این دلیل است که دو تیم عالی برای قهرمانی در لیگ برتر رقابت می‌کنند و دارای تیم‌هایی هستند که کمک‌کنندگان بسیار زیادی دارند. علاوه بر انتخاب یک بازیکن بر اساس “حکم و مثال”، همانطور که توسط FWA پیشنهاد شده است، یک داور اصلی برای من معمولاً شناسایی فردی است که در تیمی که برنده جام می شود تفاوت ایجاد می کند.

به همین دلیل تا جایی که ممکن بود رای دادن را ترک کردم و – به نشانه سردرگمی مداوم – اگرچه هنوز فکر می کنم منچسترسیتی قهرمان لیگ خواهد شد، اما نتوانستم فردی را در تیم پپ گواردیولا پیدا کنم که فان دایک یا صلاح را پشت سر بگذارد. . بنابراین، من صلاح را انتخاب کردم زیرا توانایی فردی او در برنده شدن در مسابقات هنوز بی نظیر است.

سیلوا، ژائو کانسلو و دی بروین درخشیدند، اما روند داغ صلاح در اوایل فصل – 15 گل در 12 بازی اولش (در 11 بازی از آن بازی ها گلزنی کرد) – یک طلسم ویرانگر است که هیچ کس دیگری با آن برابری نکرده است. .

جولین لورن: به طرز شگفت آوری پاسخ دادن به آن سخت بود. اول، من فکر می کردم که سادیو مانه، مهاجم لیورپول، سزاوارتر است، به خصوص از ابتدای سال. سپس، وسوسه شدم که بگویم دی بروین برای تمام گل های بزرگ و لحظات بزرگ برای رهبران لیگ برتر. اما در نهایت به نظر من تاج گذاری صلاح درست است. گل ها (22) و پاس گل ها (13) وجود دارد، به این معنی که او در هر دو دسته پیشتاز است.

او اولین کسی نخواهد بود که یک فصل لیگ برتر را در صدر هر دو رده‌بندی به پایان می‌رساند (تیری آنری، جیمی فلوید هاسلبینک، اندی کول، دیدیه دروگبا، رابین ون پرسی و هری کین قبلاً این کار را انجام داده‌اند)، اما همچنان این کار را انجام می‌دهد. خیلی خاص باشه

چیزی که برای من برنده می شود، لحظات شگفت انگیز نبوغی است که صلاح در تمام فصل ارائه کرده است، حتی زمانی که کمتر گل می زد (گل های مقابل واتفورد و منچسترسیتی؛ پاس گل مقابل منچسترسیتی؛ دریبل ها، شتاب ها و فحاشی).

راب داوسون: شما می توانید برای بسیاری از بازیکنان استدلال قوی داشته باشید – به خصوص صلاح، مانه و دی بروین که همگی برای بهترین دو تیم لیگ فوق العاده بوده اند. سپس بازیکنانی مانند فن دایک هستند. همانطور که مارک گفت، فقط نگاه کنید که لیورپول در فصل گذشته بدون او کجا بود و آن را با آنچه که در این فصل با او در تیم می توانست به دست آورد، مقایسه کنید.

در نهایت، هر چند، بسیار سخت است که فراتر از اعداد نگاه کنیم. برای صلاح در صدر جدول گل ها و پاس گل ها یک شاهکار باورنکردنی است. او نقطه کانونی تیمی است که می تواند فصل را با چهار جام به پایان برساند و با آن، به عنوان بهترین تیمی که این کشور تا به حال دیده است، تایید شود. او یک برنده شایسته خواهد بود.

گاب مارکوتی: صلاح بهترین گلزن لیگ برتر است (البته، از بازی باز، او به اندازه سون هیونگ مین، که حدس می‌زنم هیچ‌کس در اینجا به او رای نداده، دارد)، بنابراین تصور می‌کنم به همین دلیل برنده شد. اما فراتر از آن نگاه کنید و او همچنین در 90 دقیقه پاس گل (در بین بازیکنانی که بیش از 1800 دقیقه دارند) در لیگ برتر است و از نظر گل های غیر پنالتی در 90 دقیقه سوم است.

فکر می کنم او در نیم فصل دوم کمی عقب افتاده است، و مطمئن نیستم که بر اساس آزمون استاندارد بهترین بازیکن سال (یعنی اگر او نبود، تیم چقدر بدتر می شد). وجود دارد)، اما همه به من گفتند که او انتخاب خوبی است.

کدام بازیکن فصل درخشانی را پشت سر گذاشته است اما هرگز نمی تواند چنین جایزه ای را کسب کند؟

اوگدن: دکلان رایس (که در رای گیری سوم شد)، دیوگو جوتا و کای هاورتز همگی بازی خود را در این فصل به سطح دیگری رسانده‌اند و چهره‌های مهمی برای باشگاه‌هایشان بوده‌اند، اما اگر در مورد بازیکنانی صحبت می‌کنیم که به خاطر چیز خارق‌العاده‌ای شایسته تقدیر هستند، می‌توانید فراتر از کریستین اریکسن نگاه نکن.

هافبک برنتفورد در حین بازی برای دانمارک در یورو 2020 دچار ایست قلبی شد و برای مدت کوتاهی در زمین جان باخت، اما به لطف مهارت های قابل توجه اولین پاسخ دهندگان و تیم پزشکی او، اریکسن احیا شد و شانس دوباره زندگی به او داده شد.

زمانی که او در ژوئن گذشته سقوط کرد، کمتر کسی به این فکر می کرد که این بازیکن 30 ساله دوباره فوتبال بازی کند، اما او نه تنها پس از آزادی از اینترمیلان بازگشت معجزه آسایی به میلان داشت، بلکه آنقدر برای برنتفورد عملکرد خوبی داشت که اکنون در حال جذب است. علاقه برخی از بزرگترین باشگاه های اروپا.

اریکسن قدرت بدنی و ذهنی باورنکردنی را برای بازسازی زندگی و حرفه‌اش نشان داده است و هر بار که پیراهن برنتفورد یا دانمارک را می‌پوشد، گواهی بر عزم و امتناع او از قبول این است که دیگر هرگز بازی نخواهد کرد.

اولی: تطبیق پذیری و هوش کانسلو جزئی از فرم سیتی در این فصل بوده است. این مدافع کناری با داشتن هوش و مهارت به سمت خط هافبک، به سیتی کمک می کند تا بارهای زیادی را ایجاد کند که برای شکست دادن حریفان ضروری است.

رایس در خانه و در لیگ اروپا وستهم یونایتد را به جلو هدایت کرده است، در حالی که اریکسن نه تنها به خاطر بازگشت به مسابقات رقابتی پس از ایست قلبی، بلکه به خاطر ایفای چنین نقش کلیدی در دور کردن برنتفورد از هرگونه نبرد احتمالی سقوط، شایسته تذکر ویژه است. اگر اریکسن به جای تنها هفت بازی، یک فصل کامل را بازی می‌کرد، بر اساس ارائه یک “قوانین و مثال” که به عنوان یک داستان الهام‌بخش برای همه ما عمل می‌کند، یک مدعی قوی بود.

کانر گالاگر همچنین به صورت قرضی از چلسی برای کریستال پالاس فوق‌العاده بود و به پاتریک ویرا کمک کرد تا یک بازی پرسینگ ترسناک را اجرا کند و او را مجبور به رقابت برای حضور در تیم ملی انگلیس در جام جهانی کرد.

لورن: بدون شک کنسلو شرط بیرونی من خواهد بود. رایس، ترنت الکساندر-آرنولد، جارود بوون یا آنتونیو رودیگر نیز می توانند در این دسته باشند. کانسلو یک مدافع راست است که می تواند شماره 10 را نیز بازی کند، با سبک دریبلینگ بیشتری نسبت به عبور از الکساندر-آرنولد.

تاثیر او در منچسترسیتی در این فصل فوق العاده بوده است. او خلاقیت، استعداد و گزینه های زیادی را روی توپ به ارمغان می آورد. از نظر دفاعی هم پیشرفت کرده است. او دیگر کمبود تمرکز (و اشتباهات همراه با آن) را ندارد. و آنچه که قابل توجه است این است که او در تمام فصل چقدر تندرست بوده است.

داوسون: برناردو سیلوا او مانند صلاح یا دی بروین توجه خود را به خود جلب نمی کند، اما فصلی باورنکردنی را پشت سر گذاشته است. او در مسیر بهترین فصل خود از نظر گلزنی قرار دارد و از زمانی که در سال 2017 از موناکو به اتحاد پیوست، بیش از هر دوره دیگری در لیگ برتر گلزنی کرده است. که تعداد کمی دیگر می توانند آن را تکرار کنند. او در حال حاضر 45 بازی در این فصل انجام داده است و تقریباً مطمئناً تا پایان فصل به 50 بازی خواهد رسید. او یک چرخ دنده حیاتی در ماشین شهر است و هنوز هم احتمالاً به رسمیت شناخته شده ای که شایسته آن است، نمی شود.

مارکوتی: بدیهی است که بوون برنده جایزه بهترین بازیکن سال واقع بینانه نیست، اما از آنجایی که این چیزی است که ما می خواهیم، ​​من با او می روم. 9 بازیکن در لیگ برتر وجود دارند که در هر دو گل غیر پنالتی در هر 90 و پاس گل در هر 90 در بین 20 بازیکن برتر قرار دارند. شش نفر از آنها برای باشگاه های “بیگ سیکس” بازی می کنند. سه نفر دیگر امانوئل دنیس از واتفورد، جیمز مدیسون از لسترسیتی و بوون مهاجم وستهم هستند. به جز اینکه تیم دنیس احتمالاً در حال سقوط است و تیم مدیسون کمتر از بوون به دست آورد. به علاوه، بوون دقایق بیشتری نسبت به دو بازیکن دیگر بازی کرد.

از نظر سهم گلزنی، او بالاترین رتبه غیر از “شش بزرگ” در لیگ برتر است. این باید معنایی داشته باشد. بعلاوه، من از این واقعیت خوشم می آید که بوون از لیگ های پایین تر می آید (این دومین فصل او در لیگ برتر است) و از آن دسته از بچه هایی نیست که از سنین جوانی به عظمت رسید، مثلاً میسون مانت یا بوکایو ساکا. این مرد در کودکی توسط استون ویلا و کاردیف سیتی طرد شد و او قبل از نقل مکان به آن نیروگاه معروف به هال سیتی در هرفورد یونایتد در رتبه های بالاتری قرار گرفت. توجه.