هات بت

یورگن کلوپ گفت لیورپول پس از شکست 4-1 شنبه در ورزشگاه اتحاد، در مقابل منچسترسیتی با یک بازیکن اضافی در زمین پیروز نمی شد.

رودری، هافبک سیتی که مدتی پیش جریمه نشده بود، در نیمه اول به دلیل خطا روی کودی گاکپو از دریافت کارت زرد دوم فرار کرد، اما کلوپ پس از آن گفت که کاهش 10 نفره احتمالاً مانع از پیروزی تیم پپ گواردیولا نمی شد.

– پخش جریانی در ESPN+: لالیگا، بوندسلیگا، بیشتر (ایالات متحده)

کلوپ گفت: «من آن را به اندازه کافی خوب ندیدم. “آیا او می توانست زرد دوم را دریافت کند؟ بله. مطمئن نیستم که ما مقابل 10 نفر پیروز می شدیم.”

لیورپول قبل از اینکه جولیان آلوارز سیتی را به تساوی بکشاند، توسط محمد صلاح پیش افتاد. اما کلوپ گفت که بازی به دلیل نمایش بد نیمه دوم که سیتی سه بار گلزنی کرد شکست خورد و گفت که فقط چهار بازیکن – فابینیو، جردن هندرسون، آلیسون و گاکپو – عملکرد مناسبی از خود به نمایش گذاشتند.

سرمربی لیورپول افزود: “چهار بازی خوب بود.” “دو هافبک هندو و فاب، کودی و علی بسیار کار کردند و این خیلی سخت است. اگر می‌خواهید چیزی در اینجا به دست آورید، 14 یا 15 بازیکن باید روی بازی خود باشند و اینطور نبود.”

– داوسون: گریلیش نشان می دهد که سیتی چیزهای بیشتری نسبت به هالند دارد

در همین حال، گواردیولا مجبور شد از واکنش خود در برابر گل تساوی آلوارز دفاع کند، زیرا به نظر می رسد مستقیماً در مقابل بازیکنان تعویضی لیورپول، کنستانتینوس تسیمیکاس و آرتور ملو، جشن می گیرد.

گواردیولا در پاسخ به سوالی درباره تعامل روی خط تماس گفت: “خوشحال بودم و گفتم چقدر گل ما خوب بود.”

“خیلی متاسفم [if it was disrespectful]. ازش بپرس [Tsimikas] اگر احترام نداشته باشم، گل را همانطور که با پسرم جشن می‌گیرم جشن می‌گیرم. خیلی متاسفم. به نظر شما بی احترامی است؟ خیلی متاسفم.”

خاویر تباس، رئیس لالیگا می‌گوید بارسلونا به دلیل پرداخت‌هایی که به یک شرکت داور ارشد سابق انجام می‌شود، با تحریم‌های ورزشی مواجه نخواهد شد، اما همچنان ممکن است از صلاحیت کیفری رنج ببرد.

قوانین محدودیت‌ها در اسپانیا فقط مجازات باشگاه‌ها را در عرض سه سال پس از هر گونه تخلف ممکن می‌سازد.

آخرین پرداخت بارسا به DASNIL 95 SL – شرکتی متعلق به خوزه ماریا انریکز نگریرا که تا سال 2018 نایب رئیس کمیته داوران این کشور بود – پنج سال پیش بود.

با این حال، تباس می‌گوید که هنوز می‌تواند فضایی برای اقدام جنایی تا نتیجه تحقیقات در مورد پول پرداختی بارسا به نگریرا وجود داشته باشد.

بر اساس گزارشی که در Cadena Ser در روز چهارشنبه منتشر شد، بارسا بین سال‌های 2016 تا 2018 تقریباً 1.4 میلیون یورو به DASNIL 95 SL پرداخت کرد و پرداخت‌های بیشتر احتمالاً به سال 2003 بازمی‌گردد.

در بیانیه ای، بارسا گفت که خدمات قرارداد با شرکت نگریرا، از جمله، برای “گزارش های فنی مربوط به داوری حرفه ای” بوده و چنین عملی در فوتبال رایج است.

با این حال، حتی در آن مورد، پرداخت ها به طور بالقوه نشان دهنده تضاد منافع با توجه به نقش نگریرا در کمیته داوران در آن زمان است.

تباس گفت: «مشخص است که در سال 2018 و در سال‌های گذشته، مقررات «انطباق» که بر تعارض منافع، هم برای بارسلونا و هم برای کمیته داوران نظارت می‌کرد، شکست خورد.

او گفت: “از آنچه که ما می بینیم، آنچه در رسانه ها فاش شده است، آنها بدیهی است که کار نمی کنند زیرا این خدمات هرگز نباید ارائه می شد. نه مقدار پول و نه حقایقی که فاش شده است.

“ما باید از ابتدا شفاف سازی کنیم، ما قبلا بررسی کرده ایم [sporting sanctions] – امکان اعمال مجازات های انضباطی ورزشی وجود ندارد زیرا پنج سال از آن گذشته است.

«صلاحیت کیفری موضوع دیگری است، اکنون دادسرا در حال بررسی وقایع رخ داده و اینکه آیا ممکن است جرم فساد مالی بین افراد از نظر تبانی بازی وجود داشته باشد یا خیر.

بیایید ببینیم که این تحقیقات چگونه به پایان می رسد. در لالیگا، ما منتظر می مانیم و به تحقیقات دفتر دادستانی احترام می گذاریم و پس از پایان یافتن، ببینیم که آیا تصمیم می گیرد شکایت یا شکایت مناسب را در دادگاه های مربوطه تنظیم کنیم یا خیر. از آنجا، ما این کار را انجام خواهیم داد. تصمیم گیری کنند.”

صحبت های تباس پس از فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا مطرح شد [RFEF] همچنین قول داد که در مورد بررسی پرداخت ها و دلیل آن همکاری کند.

جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس سابق بارسلونا درباره این اتهامات به La Vanguardia گفت: “این که فکر کنیم به هر داوری پرداختیم، نادرست و پوچ است.”

روز چهارشنبه، بارسلونا اعلام کرد که علیه کسانی که سعی دارند وجهه باشگاه را با کنایه های احتمالی علیه شهرت خوب آن خدشه دار کنند، اقدام قانونی خواهد کرد.

بیانیه ای اضافه کرد که آنها با DASNIL 95 SL قرارداد بسته بودند تا “گزارش ها و فیلم های فنی” را در مورد فوتبالیست های اسپانیایی ارائه کند، اما از آنها برای اطلاعات در مورد داوری نیز استفاده کردند.

ژاوی هرناندز، سرمربی بارسا تایید کرد که باشگاه «سال‌ها» به دنبال جزئیات داوری بوده است تا به بازیکنان کمک کند بدانند در موقعیت‌های خاص چگونه رفتار یا عمل کنند.

بارسا افزود: “این یک رویه رایج در میان باشگاه های حرفه ای فوتبال است.” این نوع خدمات برون سپاری اکنون وظیفه حرفه ای است که برای بخش فوتبال کار می کند.»

نگریرا بین سال‌های 1977 تا 1992 یک داور درجه یک در اسپانیا بود. او بعداً تا سال 2018 نایب رئیس کمیته داوران بود و پس از انتخابات این سمت را ترک کرد.

رئیس فعلی کمیته داوران، لوئیس مدینا کانتالخو، گفت که به یکپارچگی داوران لیگ اعتقاد دارد.

او گفت: «ما اعتماد خواهیم کرد که دادگاه ها عمل کرده و آن را به دست خود می سپارند و اگر کسی مسئول است بالاترین مجازات را بپردازد.

پله چهار حرف، دو هجا. و یک کلمه رمز جهانی. مفهومی که همه بدون توجه به نزدیکی — یا فاصله — از بازی زیبا درک می کنند.

پله – این کلمه – نه فقط برای هواداران، بلکه برای افرادی که هرگز یک بازی فوتبال را تماشا نکرده بودند، و همچنین برای کسانی که از این ورزش اما متنفر بودند معنی داشت. از این نظر، او قبل از دیوید بکهام، دیوید بکام بود. مایکل جردن قبل از مایکل جردن او با هر معیاری که انتخاب کردید، اولین فوق ستاره جهانی شده بازی بود: تجاری، حضور رسانه ای، دستمزد. اوه، و او سه جام جهانی را نیز برد، که ضرری نداشت.

او نقطه مرجع برای کل جهان و بزرگترین ورزش آن بود. او به یکباره ورزش را تعریف کرد و از آن فراتر رفت. او برای افراد وسواسی که صدها مایل سفر کردند تا ببینند او در حال تمرین – چه رسد به بازی – با سانتوس یا تیم ملی برزیل، معنی داشت، و برای کسانی که فقط آگاهی مبهم از این ورزش دارند، معنایی داشت.

تعداد فوتبالیست هایی که اغلب با او مقایسه می شدند را در نظر بگیرید. کمی وقت خود را در گوگل بگذرانید و از کف خواهید گرفت. از زیکو، نسخه اصلی، تا رادنی مارش. از وین رونی گرفته تا ادوارد استرلتسف و یوهان کرایف. این در مورد ظاهر شما یا نحوه بازی شما هم نبود. این در مورد این بود که چقدر می توانید عالی باشید. این همان چیزی بود که پله بود — معیار نهایی.

– هم تیمی های برتر پله، از گارینچا تا “حمله رویایی”
– گالری عکس: حرفه بازی و زندگی پله در تصاویر
– خداحافظی با ‘شاه’: جهان فوتبال به مرگ پله واکنش نشان داد

تصادفی نیست که پدیده رسانه ای پله با کوچک شدن بزرگ جهان که به دلیل تحولات ارتباطات به وجود آمده بود، همزمان شد. در طول دوران حرفه‌ای او که با سانتوس در برزیل در سال 1956 شروع شد و در سال 1977 با نیویورک کاسموس در ایالات متحده پایان یافت، تلویزیون در همه جا نفوذ کرد.

با رشد روزافزون تلویزیون، در برخی جاها به معنای داشتن تلویزیون در آشپزخانه و اتاق خواب و همچنین در اتاق نشیمن بود. در جای دیگر، به این معنی بود که بالاخره یکی را در خانه، محله یا روستای خود داشته باشید. و وقتی نوبت به فوتبال می رسید، بیشتر اوقات پله حلقه اتحاد بود. برخی او را بیشتر می دیدند و برخی کمتر. اما همه او را در نقطه‌ای دیدند، زیرا جام‌های جهانی — و افسانه‌هایی که خلق کردند — توسط تلویزیون بزرگ‌نمایی و تقویت شدند.

وقتی او اجرا کرد، این یک رویداد بود، و باید او را زنده می گرفتید: هیچ بسته برجسته ای روی تلفن شما ظاهر نمی شد، هیچ مرکز ورزشی در ساعت 11 وجود نداشت. با این حال، او همچنان موفق شد نه از طریق کلیپ های 40 ثانیه ای، بلکه از طریق word به ویروسی شدن تبدیل شود. از دهان ستارگان جهانی امروزی از طریق پخش جریانی و رسانه های اجتماعی، تصاویر GIF و تبلیغات، میم ها و بنرها بر روی صفحه نمایش ما ظاهر می شوند. پله یک راه داشت — تلویزیون شبکه — و نوار دسترسی به مراتب بالاتر از امروز بود.

او در سیاه و سفید ظاهر شد و دو دهه بعد در تکنیکالر به پایان رسید. این فقط کاری نبود که او در زمین انجام داد. لبخند مسری بود، درخشش آگاهانه در چشم غیر قابل مقاومت بود. پله این نقش را پذیرفت و زودتر از یک سوپراستار به سفیر/موسسه تبدیل شد. او احتمالاً قبل از دیگران “آن را دریافت کرد”.

سه دهه قبل از بکهام، پله به ایالات متحده آمد و وظیفه داشت فوتبال، ورزش آینده، را به ورزش اصلی حال حاضر تبدیل کند. مانند بکهام، اگر هدف این بود که یک نوع فوتبال را به چیزی مسلط مانند دیگر فوتبال تبدیل کند، او هم کوتاه آمد. اما مانند بکهام، اگر هدف افزایش آگاهی و کاشت بذری بود که ممکن بود سال‌ها بعد برداشت شود، موفق شد.

دولت برزیل پله را یک “گنجینه ملی” اعلام کرد و عملاً تلاش برای جذب او را برای یک باشگاه اروپایی غیرممکن کرد. او در آن زمان 21 سال داشت، که وقتی به آن فکر می‌کنید فوق‌العاده است و این کار او را در دو سطح مشخص کرد.

اول، به این معنی بود که بیشتر مردم جهان فقط او را به صورت پراکنده می دیدند: جام جهانی، بازی های دوستانه جذاب، هر دو با سلکائو و با سانتوس، و جام بین قاره ای، زمانی که سانتوس قهرمان کوپا لیبرتادورس شد. و در آن صحنه، او تقریباً همیشه ارائه می کرد. در بین آن نگاه‌ها، جهان فراتر از برزیل خود را با پژواک آن اجراها حفظ کرد.

این افسانه خود سوخت و خود ماندگار بود. چگونه می تواند باشد؟ گلی که به سوئد در فینال جام جهانی 1958 زد، زمانی که توپ را روی سینه گرفت، چرخید، آن را روی سر یک مدافع کوبید و به خانه کوبید؟ ضربه سال 1962 در مقابل مکزیک، زمانی که او توپ را در نیمه خود برداشت، به فضا شتاب داد، مدافعان را یکی پس از دیگری شکست داد (در مجموع شش نفر) و سپس توپ را به کرنر فرستاد؟ و البته گل سر در فینال جام جهانی 1970 مقابل ایتالیا که با یک جهش بزرگ تارسیزیو بورگنیچ را شکست داد؟

مرحوم بورگنیچ سالها بعد به من گفت: «صلیب وارد شد و هر دو تا آنجا که می توانستیم بالا پریدیم». “سپس من به زمینی که به آن تعلق دارم پایین آمدم. و او آنجا ماند، جایی که به آن تعلق دارد، و گل زد.”

اینها فقط اهداف هستند. پله، حتی زمانی که از دست می داد، نمادین بود، مانند ظاهری باورنکردنی که لادیسلائو مازورکیویچ از اروگوئه را در سال 1970 گیج کرد، زمانی که او عمدا از کنار توپ عبور کرد و دروازه بان را در جای خود ثابت کرد.

این لحظات در حافظه جمعی محو می شوند زیرا البته در بزرگترین صحنه اتفاق افتادند، اما همچنین به این دلیل که برای بیشتر نقاط جهان، آن مشاهده پله نادر بود. بازی‌های هفته‌ای و هفته‌ای او با سانتوس، دید جهانی را برای تیم اروپایی مانند رئال مادرید که در موارد متعدد سعی در جذب او داشت، نداشت. در حالی که لیگ برزیل در آن زمان یکی از بهترین های جهان بود، اما به سادگی مورد توجه جهانی قرار نگرفت.

و دوم، این آگاهی زودهنگام – خیلی زود – را ایجاد کرد که پله چیزی بیش از یک فوتبالیست فوق العاده با استعداد است. او مردی بود که برای چیزی ایستاد. در واقع خیلی چیزها ماشین رسانه ای او را با قدرت آغشته کرد. او آن را در آغوش گرفت و در صورت امکان از آن به عنوان نیرویی برای خیر استفاده کرد.

آن برچسب “گنجینه ملی” جنبه تاریکی نیز داشت. او می‌دانست که این امر او را به ابزاری برای دیکتاتوری نظامی تبدیل کرد که از سال 1964 به مدت دو دهه بر برزیل حکومت کرد. منتقدان می‌گویند که این امر رژیم را قادر می‌سازد تا پله خندان را در اطراف رژه برود تا نشانه‌ای از اینکه همه چیز خوب است، به‌ویژه در موضوعاتی مانند نژاد و نژاد. نابرابری. اگر یک آفریقایی برزیلی که در یک فاولا فقیر به دنیا آمده بود، می توانست موفق، ثروتمند و محبوب باشد – و مورد علاقه رژیم باشد – مطمئناً هیچ مشکلی وجود نداشت؟

پله در بیشتر عمر خود حداقل در انظار عمومی غیرسیاسی باقی ماند و گفت که “سیاست را نمی فهمد” و از افراط و تفریط بی رحمانه رژیم نظامی، به ویژه در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 بی خبر بود. برخی با یکی از معاصران او، محمد علی، که موضع قاطعانه ای سیاسی علیه جنگ ویتنام اتخاذ کرد، پیش نویس را رد کرد و در نتیجه برای سه سال و نیم از بوکس خارج شد، مشابهت می کنند. چنین مقایسه هایی ناعادلانه به نظر می رسد. علی بهای سنگینی پرداخت، اما در دموکراسی که آزادی بیان را تضمین می‌کرد، سخن گفت. در آن زمان در مورد برزیل پله اینطور نبود.

با این اوصاف، زمانی که دولت برزیل در سال 1973 و قبل از جام جهانی 1974 تلاش کرد او را تحت فشار بگذارد تا از بازنشستگی خارج شود – او در سال 1971 در 30 سالگی تیم ملی را ترک کرده بود تا روی فوتبال باشگاهی تمرکز کند – او آنها را رد کرد. . پله بعداً فاش کرد که در آن زمان از شکنجه و سرکوبی که رئیس جمهور مستبد برزیل، امیلیو گاراستازو مدیچی به کار گرفته بود، آگاه شده بود.

او در مصاحبه ای در سال 1999 گفت: «ارتش سعی کرد مرا مجبور کند. من با سؤالات مالیاتی تحت فشار قرار گرفتم، اما تصمیم گرفتم به سمت خود بمانم».

برزیل در نیمه نهایی آن جام جهانی مغلوب هلندی ها شد. هنوز 33 سال دارد و فصلی را که او را به عنوان بهترین گلزن لیگ برزیل به پایان رساند، ممکن است داستان متفاوتی برای برزیل در سال 1974 باشد. او ممکن است چهارمین جام جهانی را فتح کند و در ششمین جام جهانی شرکت کند، که هر دوی آن ها هر دو بود. رکورد می شد. اما او دیگر اجازه نمی داد از خود به عنوان نماد چیزی که از آن نفرت داشت استفاده شود.

موقعیت و جذابیت پله او را به همان اندازه برای تبلیغ‌کنندگان و بازاریابان ارزشمند کرد. او اولین ارتباط بزرگ جهانی ورزش خود بود. شرکت‌ها این را فهمیده‌اند، به همین دلیل است که شما او را در تبلیغات تقریباً برای هر برند زیر آفتاب دیده‌اید: از پپسی گرفته تا لویی ویتون، از Subway تا Ray-O-Vac، از Puma تا Head and Shoulders، از Viagra تا FIFA 14.

اما پله نیز پس از آن، بیش از دو دهه به عنوان سفیر سازمان ملل متحد خدمت کرد و در سازمان های خیریه و سازمان های بی شماری که از تغییرات اجتماعی حمایت می کردند، خدمت کرد. وقتی صحبت می‌کرد، اغلب شبیه یک سیاستمدار به نظر می‌رسید، اما آن آدمی که شما دوست دارید، کسی که حرف‌های درست را به جمعیت درست می‌گوید.

او تا آخرین روزهای زندگی‌اش به همین منوال ادامه داد، در سرتاسر جهان حرکت کرد، و هر پیامی را که احساس می‌کرد باید منتشر کند – گاهی برای پول، گاهی برای ارزش‌هایی که به آنها اعتقاد داشت، اما بیش از همه نماینده خود، پله و جهان بود. تصوری از او و اینکه او کیست و این، اشتباه نکنید، مسئولیت بزرگی بود.

و چیزهای زیادی برای زندگی کردن.

در زمین، این واقعیت که 20 سال طول کشید تا شخص دیگری – دیگو مارادونا – ظهور کند که بتواند به طور قانونی یک بحث “برترین تاریخ” را آغاز کند، همه چیز را می گوید. و بعد از آن ۲۵ سال دیگر طول می کشد تا نامزدهای دیگر – لیونل مسی و کریستیانو رونالدو – به گفتگو بپیوندند.

این میراث پله است. رکوردهای او ممکن است سقوط کنند، زیرا تقریباً همه رکوردها در نهایت جای خود را به سیر زمان می دهند. اما وضعیت GOAT پله در زمانی که بازی پررونق بود و دنیای فوتبال در حال کوچک شدن بود برای همیشه باقی خواهد ماند. زندگی او پس از بازنشستگی نیز همینطور خواهد بود، زمانی که او جایگاه نمادین سفیر را که بر او تحمیل شده بود پذیرفت و از آن به عنوان نیرویی برای خیر استفاده کرد و تا روز مرگش کار کرد.

به همین دلیل است که آن دو هجا قدرت خود را حفظ می کنند. آنها کلیدهای جهانی هستند که می توانند قفل را به روی قلب تقریباً هر طرفدار فوتبال باز کنند.

Pe-le.

ما می دانیم که این به چه معناست. و ما می دانیم که منظور او چیست. همه انجام دادند.

پزشکان روز چهارشنبه گفتند که وضعیت سلامتی پله در طول بستری شدنش در بیمارستان برای تنظیم داروهای سرطان بدتر شده است.

بیمارستان آلبرت انیشتین در سائوپائولو روز چهارشنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد که سرطان پله پیشرفت کرده است و این بازیکن 82 ساله برزیلی تحت مراقبت‌های ویژه مربوط به اختلالات کلیه و قلب است.

بیمارستان هیچ نشانه ای از عفونت تنفسی اخیر برنده سه دوره جام جهانی را که توسط COVID-19 تشدید شده بود، ذکر نکرد.

ادسون آرانتس دو ناسیمنتو، که در سطح جهانی با نام پله شناخته می شود، پس از برداشتن تومور روده بزرگ در سپتامبر 2021، تحت شیمی درمانی برای درمان سرطان خود قرار گرفته است. نه خانواده و نه بیمارستان او نگفته اند که آیا سرطان به سایر اندام ها سرایت کرده است یا خیر.

کلی ناسیمنتو، یکی از دخترانش، گفت پله در طول کریسمس در بیمارستان خواهد ماند.

او در اینستاگرام نوشت: “ما با پزشکان تصمیم گرفتیم که به دلایل زیادی، بهترین کار برای ما این است که اینجا بمانیم، با تمام مراقبت هایی که این خانواده جدید در انیشتین به ما می دهند.” شوخی کردن). ما شما را دوست داریم و هفته آینده از بروز رسانی صرفنظر می کنیم.»

پله در جام جهانی 1958، 1962 و 1970 برزیل را به قهرمانی رساند و با 77 گل یکی از بهترین گلزنان تاریخ این تیم باقی مانده است.

نیمار در آخرین جام جهانی رکورد پله را به ثمر رساند. در جریان تورنمنت قطر که روز یکشنبه توسط آرژانتین قهرمان شد، چندین ادای احترام و آرزوی خوب شدن برای این فوتبالیست سابق انجام شد.