هات بت

سی و شش نفر از بازیکنان سر الکس فرگوسن از 27 سال حضورش در منچستریونایتد، او را در مدیریت دنبال کردند و هیچ یک از آنها بیشتر از دیوید هیلی عناوین لیگ را به دست نیاوردند.

سرمربی لینفیلد پاسخی به سوال مسابقه ای است که احتمالاً باعث می شود اکثر هواداران یونایتد روی “موفق ترین بازیکن فرگی در مدیریت کیست؟” ضربه بزنند؟ وارد موتورهای جستجوی گوشی هایشان شوند. حتی خود هیلی نیز از وضعیت او شگفت زده شده است.

هیلی به ESPN گفت: «وقتی به همه نام‌های بزرگی فکر می‌کنید که برای سر الکس بازی کرده‌اند و وارد مدیریت شده‌اند، من از این موضوع کمی تعجب می‌کنم.

من ستاره بزرگی از یونایتد نبودم. من فقط سه بازی برای تیم اصلی انجام دادم، اما از 14 سالگی به مدت هفت سال در باشگاه زندگی کردم و نفس کشیدم و اصول فوتبال من در دوران حضورم در یونایتد جعل شد، اما هنوز هم ، به عنوان موفق ترین بازیکن رئیس در مدیریت ذکر می شود بسیار خاص است.”

– پخش جریانی روزانه ESPN FC در ESPN+ (فقط ایالات متحده)
– آیا ESPN ندارید؟ دسترسی فوری داشته باشید

زمانی که یونایتد زیر نظر فرگوسن در اوج خود بود، اجتناب ناپذیر به نظر می رسید که بازیکنانی مانند استیو بروس، برایان رابسون و روی کین از ویژگی های انگیزشی خود به عنوان کاپیتان یونایتد در دوران مربیگری موفق استفاده کنند. همین امر در مورد مارک هیوز، پل اینس، رایان گیگز و حتی اوله گونار سولسشر نیز صدق می کند. اما در حالی که تمام موارد فوق – و بسیاری موارد دیگر – از بازی کردن زیر نظر فرگوسن در اولدترافورد به مدیریت تبدیل شده اند، فقط لوران بلان که در پایان دوران حرفه ای خود دو سال را در یونایتد سپری کرد، می تواند ادعا کند که به همین تعداد قهرمان شده است. قهرمانی لیگ به عنوان چهار عنوانی که هیلی از زمان هدایت لینفیلد قهرمان ایرلند شمالی در سال 2015 به دست آورده است. گوردون استراکان با سه قهرمانی در سلتیک، پشت هر دو قرار دارد.

بلان که ماه گذشته توسط باشگاه قطری الریان اخراج شد، بین سال‌های 2009 تا 2016 چهار قهرمانی لیگ 1 – یکی با بوردو و سه بار با پاری سن ژرمن – را به دست آورد، اما لینفیلد در صدر جدول لیگ برتر ایرلند شمالی قرار گرفت. هیلی در مرحله پلی آف عنوان قهرمانی شش تیمی در مسیر کسب پنجمین قهرمانی در این فصل قرار دارد و از بلان به عنوان حامی پیشرو فرگوسن در مسابقات قهرمانی لیگ فاصله می گیرد.

با وجود اینکه سبک مدیریتی او به واسطه دوران بازی تحت مربیانی مانند والتر اسمیت، دیوید مویس، روی هاجسون و کین شکل گرفته است، هیلی می گوید که تأثیر فرگوسن واضح است.

هیلی گفت: “والتر اسمیت مانند سر الکس یک هاله و حضور داشت، در حالی که دیوید مویز برای من در پرستون فوق العاده بود.” و من بازی برای روی کین را دوست داشتم زیرا به صداقت و امتناع او از معامله با گاوها احترام می‌گذاشتم. من هنوز فکر می‌کنم که او می‌تواند یک مدیر ارشد باشد.

“اما در حالی که شما باید به عنوان یک مدیر، مرد خود باشید و از اعتقادات خود پیروی کنید، سه اصل وجود دارد که سر الکس همیشه به آن اهمیت می داد و همین امر در مورد من نیز صدق می کند: وقت شناسی خوب، سخت کوشی و صداقت. من انتظار دارم که همان چیزی که از بازیکنان من در لینفیلد انتظار داشت که سر الکس از تک تک ما در یونایتد انتظار داشت.

“سر الکس با اولین نفری که وارد زمین تمرین شد و آخرین نفری که ترک کرد، لحن را تنظیم کرد، و من هم همینطور هستم، ساعت 8 صبح وارد می‌شوم و تا اواخر بعد از ظهر می‌مانم. او همچنین همه را می‌شناخت — همه بازیکنان را در هر زمان. سطح، مربیان، خانواده‌های بچه‌های جوان. من از تماشای جوانان آکادمی ما در سه‌شنبه و پنجشنبه شب که با والدینشان صحبت می‌کنند بسیار لذت می‌برم.

“سر الکس همیشه پدرم را به عنوان کلیفورد می‌شناخت، نه آقای هیلی – توجه به جزئیات، ارزش‌های خانوادگی، همیشه با من همراه بوده است.”

در بلفاست، مدیریت موفق ترین باشگاه ایرلند شمالی – لینفیلد و رنجرز، قهرمان اسکاتلند، رکورد جهانی 55 عنوان قهرمانی داخلی را به اشتراک می گذارند – برای موفقیت و جلب احترام هواداران، بیش از ارتباط قبلی با سر الکس فرگوسن و منچستریونایتد نیاز دارد. تقاضا برای موفقیت مشابه انتظاراتی است که از زمان بازنشستگی فرگوسن در سال 2013، یونایتد را تحت فشار قرار داده است، و زمانی که هیلی هفت سال پیش هدایت این تیم را برعهده گرفت، بار سنگینی را نشان داد.

لینفیلد به مدت سه سال قبل از هیلی چیزی نبرده بود. دیوید جفری که رکورد 31 جام را در 17 سال به عنوان سرمربی به دست آورده بود، در سال 2014 باشگاه را ترک کرد و جانشین او، وارن فینی، تنها پس از 17 ماه سرمربیگری استعفا داد و هیلی را ترک کرد تا در اولین شغل خود در مدیریت، مهره‌ها را به دست آورد. .

هیلی گفت: “من اولین بازی خود را به عنوان سرمربی پیروز شدم، اما ماه بعد، چهار بار و هر هفته، روزنامه را می بردم و یک رکورد دیگر شکستم.” لینفیلد از دهه 1950 سه بازی متوالی لیگ را نباخته بود، اما ما چهار بازی متوالی را باختیم و از دهه 1920 این اتفاق نیفتاده بود.

“بنابراین شما شروع به تعجب می کنید که آیا من برای مدیریت مناسب هستم؟” مطمئنم که طرفداران و هیئت مدیره این فکر را می کردند و خیلی ها بودند که می گفتند “من به شما گفتم”، زیرا این اولین کار من بود و برای من خیلی بزرگ بود. اما من از آن به عنوان سکوی پرشی استفاده کردم. ، شروع به ایجاد تغییرات در داخل و خارج از زمین کردم و ساعت های زیادی را به کار اختصاص داد تا من موفق باشم.

“من بازیکنان جوان، بازیکنان گرسنه، حرفه ای های خوبی می خواستم که وقتی می گویند می خواهند بعد از دو ماه مصدومیت بازی کنند، به من می گویند نگران دیگری باشم. ما اکنون در اینجا هستیم. ما سه قهرمانی متوالی لیگ را به دست آورده ایم.” از دویدن های خوب در اروپا لذت بردم که پول زیادی برای باشگاه داشته است و همه می خواهند ما را شکست دهند، می خواهند ما شکست بخوریم. گل در دقیقه آخر به خاطر اخلاق کاری و عزم بازیکنانت است.

موفقیت هیلی در لینفیلد توسط فرگوسن به رسمیت شناخته شده است و سرمربی سابق یونایتد شخصاً هیلی را به خاطر کارش در سه سال پیش در سفر به بلفاست تمجید کرد. هیلی گفت: «نمی‌دانم کسی او را آماده کرده است یا نه، اما سر الکس گفت که من واقعاً خوب کار می‌کنم و کارم را خوب انجام می‌دهم.

اگرچه لینفیلد تحت مدیریت هیلی به یک ماشین برنده تبدیل شده است، اما او اذعان می کند که مدیریت در ایرلند شمالی می تواند تجربه ای خسته کننده باشد. به عنوان یک بازیکن، او در طول 13 سال دوران حرفه‌ای خود برای ایرلند شمالی، موقعیت ستاره‌ای را به دست آورد که باعث شد رکورد ملی 36 گل در 95 بازی به ثمر برسد. تنها گل در برد 1-0 مقابل انگلیس در بلفاست در سال 2005 و به دنبال آن هت تریک مقابل اسپانیا یک سال بعد، جایگاه او را در میان بزرگان فوتبال ایرلند شمالی تضمین کرد تا جایی که گاهی اوقات راه گریزی نیست.

هیلی که سه بار در یک فصل از زمین مسابقه اخراج شد و بر همین اساس تحریم شد، گفت: «من در سال 2017 علیه محرومیت شش مسابقه‌ای اعتراض کردم و جلسه دادگاه در سوئیت دیوید هیلی در پارک ویندزور برگزار شد.

“تو نتوانستی جبران کنی. و من درخواست تجدید نظر را از دست دادم!”

هیلی علیرغم رزومه قهرمانی اش، انتظار ندارد در فهرست نهایی یونایتد قرار بگیرد زیرا آنها به دنبال جذب پنجمین سرمربی دائمی باشگاه از زمان فرگوسن هستند، اما جاه طلبی های او فراتر از حفظ موفقیت در لینفیلد است. فرگوسن 44 ساله بود که حرکت بزرگ خود را به انگلیس انجام داد و در سال 1986 آبردین را به مقصد یونایتد ترک کرد و پس از انجام بیش از 400 بازی در بزرگسالان در فوتبال انگلیس، هیلی 42 ساله می گوید مصمم است خود را در سطح بالاتری آزمایش کند.

هیلی گفت: من نمی خواهم برای همیشه در لینفیلد بمانم و باشگاه این را می داند. “من از همه چیزهایی که در شش سال و نیم اینجا یاد گرفتم قدردانی می کنم، از ساختن یک تیم گرفته تا برخورد با کارگردانانی که می پرسند چرا این کار را می کنید و چرا این کار را انجام می دهید در حالی که همه چیز از نظر نتایج کمی چسبنده است. چشمانم را به مدیریت باز کرده است.

“دو سال از قرارداد من باقی مانده است، اما شما همیشه نمی بینید که قراردادهایتان تمام می شود، زیرا همه مدت زمان ماندگاری دارند. کاری که من انجام نخواهم داد این است که لینفیلد را با شرایط منفی ترک کنم — می خواهم زمانی که موفق شدیم آن را ترک کنم. اما من می‌خواهم خودم را در انگلیس، اسکاتلند، اسپانیا یا آمریکا آزمایش کنم و می‌دانم چه زمانی برای این کار مناسب است.»

اگر هیلی و لینفیلد بتوانند در این فصل به چهار عنوان پیاپی دست پیدا کنند، آن زمان ممکن است زودتر برسد.