هات بت

Serbia forward Aleksandar Mitrovic has joined Saudi side Al Hilal from Fulham, the two clubs announced on Saturday.

Mitrovic, Fulham’s top scorer in four of the last five seasons, did not play in the Premier League club’s 3-0 loss to Brentford on Saturday after being injured in the opening game of the season at Everton last weekend.

– Stream on ESPN+: LaLiga, Bundesliga, more (U.S.)

Fulham manager Marco Silva later acknowledged that they had reluctantly agreed to let the 28-year-old leave.

“I got information before the match and now the confirmation from the club after the match too that he’s on his way to leave the club,” the Portuguese told reporters at Craven Cottage.

“Both clubs they got an agreement and now is the moment to finish the era of Mitrovic in our club.

“He forced everything to leave the club, he wanted to leave the club,” he added. “In the end they reached an agreement and now is the moment for us to keep playing and working without him.”

Silva did not provide any details about the deal.

Mitrovic has three years left on his contract and Fulham last month rejected multiple offers from Al Hilal, who have also signed Brazil’s Neymar from Paris Saint-Germain.

ESPN reported that Riyadh-based Al Hilal had since come back with an improved offer of £46 million ($58m), which was believed to be close to Fulham’s asking price.

Silva said Fulham would seek to replace Mitrovic within the transfer window but it would not be easy.

“Unfortunately for me as manager we have four or five players to sign in 15 days. The striker position and striker market is not an easy one,” he said.

“Many clubs are looking for the same. We are going to do our best to do it.

“We have to find the right player to replace him. If not we’re going to face the Premier League with the players we have here.”

Information from ESPN’s James Olley contributed to this report.

MELBOURNE, Australia — The reign of the U.S. women’s national team as Women’s World Cup champions is officially over, as a millimeter was all that separated a Lina Hurtig penalty shootout tally for Sweden from an Alyssa Naeher save. You have to go back 12 years, when Japan defeated the U.S. in the 2011 Women’s World Cup final, to find the last time the U.S. was eliminated from a World Cup. This time, it marked the earliest exit from a World Cup in the program’s history.

In some ways, the end of the U.S. team’s two-tournament run as World Cup winners was a shock, coming as it did on the night when the Americans delivered by far their best performance of the tournament. But in other ways, the defeat was a long time coming, with cracks in the U.S. team’s dominance evident even before the Women’s World Cup.

Here are the factors that contributed to the USWNT’s demise.

---

The USWNT had too many injuries

The U.S. wasn’t the only country to encounter injuries — England was without four key players, and France had several out — so the U.S. can’t cite injuries alone for its exit. But the USWNT would have had a stronger team if its players had been healthier.

Mal Swanson, Catarina Macario, Becky Sauerbrunn and Samantha Mewis all were missed as probable starters. Before Swanson’s injury, she had accounted for most of the USWNT’s goals on her own. Had she been at the World Cup, she could’ve made a difference for this team, which collectively struggled to put balls in the back of the net. — Carlisle

Andonovski picked the wrong roster and lineups

The injuries and roster issues are intertwined to a degree. While the defense performed well despite Sauerbrunn’s absence, the ripple effect meant that Julie Ertz wasn’t available in midfield. From there, Vlatko Andonovski had limited options, though some of his decisions were perplexing, even without the injury impact.

– Women’s World Cup: Landing page | Schedule | Rosters | News
– Stream on ESPN+: LaLiga, Bundesliga, more (U.S.)

The front line seemed filled with redundant parts, as Sophia Smith, Trinity Rodman and Lynn Williams possessed a lot of the same traits, namely a desire to run at defenses. Megan Rapinoe’s presence as a pure crosser of the ball made sense, but there were no other options when it became clear she was out of form.

Probably the biggest lineup-decision problem was the construction of the midfield. Once Ertz moved to the back line, Andonovski decided to play Andi Sullivan as a lone holding midfielder despite having doubts about Sullivan’s suitability for the role, and having experimented with a double pivot earlier in the year. The U.S. midfield struggled mightily against the Netherlands and Portugal, and the performance against Sweden was the best of the tournament in large part because of the double pivot.

It more or less confirmed that this setup should have been used earlier in the tournament, and that Andonovski should have called in the personnel to do it reliably. — Carlisle

Poor in-game management from Andonovski

The USWNT could’ve given itself an easier path than Sweden in the round of 16. All the Americans needed to do was beat the Netherlands, but Andonovski’s subs (or lack thereof) seemed to help ensure the draw.

After Lindsey Horan’s second-half equalizer, the USWNT had momentum and the Netherlands players were losing steam. A sub could’ve sealed it. But Andonovski opted to bring in none, a decision that was widely criticized.

Against Sweden in the round of 16, a tight game that went into extra time, the only sub he brought on to make an impact was Rapinoe, whose touch was off all night. As the Swedes struggled to keep chasing the very direct Americans, Andonovski opted not to go to his bench, which could have taken advantage of all the running Sweden had to do and the physical toll that took. — Murray

The youth pipeline isn’t producing the right players

Anyone who has followed the youth national teams knew this day would come. The USWNT’s under-20 team did not get out of the group stage at both the 2022 and 2018 U-20 Women’s World Cups. The U-17 USWNT did get out of the group in 2022, only to be eliminated in its first knockout game, and previously crashed out of its groups in 2018 and 2014.

If the U.S. isn’t producing the best young players, it won’t produce the best senior players. The young players who made this World Cup roster — the likes of Smith and Rodman — are potent, but one-dimensional, forwards. Injured forward Macario, who brings flair and creativity, developed her game in Brazil before moving to the United States.

You also have to question the role of scouting when it comes to which players break through. Injured forward Swanson, a player known for her pace and athleticism, first caught the attention of the youth national team at 13. Rose Lavelle — arguably the most creative player the USWNT has other than the injured Macario — didn’t earn her first youth call-up until she was almost 18.

For U.S. Soccer to have the best, most technically gifted and creative players available at the senior level, it needs to find these players at the youth level and bring them all the way through to the senior side. — Murray

USWNT lacked chemistry and couldn’t finish

Before the 2019 Women’s World Cup began, some of the players took to calling their teammates their “22 best friends.” During the tournament, the players said they spent tons of time together, and still chose to hang out even when they didn’t have to. They went to cat cafés and made the most of their downtime.

This USWNT in 2023 was all business — perhaps to a fault. Lindsey Horan and Lynn Williams said before their round-of-16 match that the players agreed they wanted to play with more joy, but it’s hard to force that. In New Zealand, the American players didn’t seem to do much fun or bonding. When asked how they spent their downtime, they said recovery and meals were their main activities when not training.

On the field, they looked tight and as though they were trying to force something to happen. Despite an expected goals (xG) through four games of around nine goals, they managed four. They created chances, but the individual chances were mostly not good enough, and when they were good enough, the players couldn’t finish.

It’s hard to say how or why a team gets the yips in front of goal, but this version of the USWNT certainly lacked the sauciness and the fun-loving flair of past teams. The players desperately wanted to score and to put in good performances, but that approach might have been their undoing. — Murray

The USWNT was too overconfident

There’s no reason to believe the USWNT players showed up expecting to cruise through the beginning stages of the World Cup — but if they had, could you blame them?

Fresh off winning back-to-back World Cups against a backdrop of global dominance since the USWNT launched in 1985, the thought of the team struggling through the group stage seemed almost inconceivable. The optics of players doing podcasts and sponsored content during the tournament, or wearing designer suits to their matches, probably didn’t help the perception that they expected a leisurely start to the tournament.

While this could have been a factor — did players prepare the way they needed to? Did they have the right mentality in games? — we’ll never know. The players worked and ran relentlessly during games, trying their hardest to score and either getting unlucky or lacking quality.

The goals never came, nor did the possession play, passing or the other elements needed to win a World Cup, but it certainly wasn’t for a lack of effort. — Murray

The team was caught between two generations

The influx of youth into the national team was a factor, but it had to be done. The team’s poor performances at the Tokyo Olympics demanded change, with injuries accelerating this trend. But this is also something that happens within every cycle and shouldn’t cause a team to implode — certainly not a team with such potential and history as the U.S. women.

After the 2015 Women’s World Cup triumph, we witnessed the retirements of Lauren Holiday, Christie Rampone and Abby Wambach, while Carli Lloyd took on a reduced role. Granted, Rampone and Wambach were no longer full-time starters, but it points to the fact that ushering players out is a constant for a national team program.

An argument can be made that Andonovski should have done this sooner, but the impulse to give the 2019 World Cup winners the chance to repeat their feat at the Olympics was powerful. — Carlisle

The global gap has closed

This is a factor that has been impacting U.S. performances for a while. The rest of the world is catching up in terms of the caliber of player, as well as their fitness. The question posed by Netherlands manager Andries Jonker about “What is left of [the USWNT’s] superiority” beyond fitness proved prophetic — the answer was “not much.”

Up and down the competition, we saw established sides struggle against up-and-coming opponents. One need look no further than Portugal for an example of a country whose clubs have invested more in their women’s teams and then seen a corresponding increase in performance at international level. In a 0-0 draw to close the group stage, Portugal was the better team on the ball.

Then consider the group-stage exits of women’s soccer powerhouses Germany, Brazil and Canada because these teams all failed to beat lower-ranked teams. Whatever you’re feeling about the U.S., it’s indisputable that the gap has well and truly closed. — Carlisle

باشگاه روز دوشنبه تایید کرد که وینیسیوس جونیور پیراهن نمادین شماره 7 رئال مادرید – که قبلا کریستیانو رونالدو آن را بر تن کرده بود – در فصل آینده پس از جدایی ادن هازارد خواهد پوشید.

وینیسیوس، 22 ساله، اکنون به عنوان شماره 7 مادرید در بخش تیم اصلی سایت باشگاه ذکر شده است.

علاوه بر این، رودریگو گوس، بازیکن ملی پوش برزیلی، اکنون پس از ترک باشگاه مارکو آسنسیو، شماره 11 را بر تن خواهد کرد.

وینیسیوس فصل گذشته پیراهن شماره 20 را بر تن داشت در حالی که رودریگو پیراهن شماره 21 را بر تن کرد.

2️⃣0️⃣ 👉 7️⃣
🇧🇷 @vinijr #فوتبال واقعی pic.twitter.com/1IcSwkmYcw

– رئال مادرید CF 🇬🇧🇺🇸 (@realmadriden) 12 ژوئن 2023

هر دو بازیکن در حال حاضر اعضای اصلی تیم اصلی هستند و در فصل گذشته در مجموع 19 گل لالیگا و 12 گل در لیگ قهرمانان به ثمر رساندند.

هازارد از زمان ورودش به سانتیاگو برنابئو در ژوئیه 2019 تا زمان خروجش در این ماه، شماره 7 مادرید را بر تن کرد.

این بازیکن بلژیکی پس از 4 سال ناامیدکننده در اسپانیا، یک سال زودتر از موعد قراردادش را فسخ کرد.

رونالدو بین سال های 2009 تا 2018 به مدت هشت فصل شماره 7 را بر تن کرد و با 450 گل به رکورد گلزن رئال مادرید تبدیل شد و چهار جام قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.

شماره 7 های مطرح قبلی مادرید شامل رائول گونزالس، که در حال حاضر مربی تیم ذخیره باشگاه است، امیلیو بوتراگوئنو، مدیر روابط نهادی مادرید، آمانسیو آمارو، که تا زمان مرگش در ماه فوریه رئیس افتخاری مادرید بود، و خوان “خوانیتو” بودند. “گومز.

پس از پیوستن کریم بنزما به الاتحاد عربستان، پیراهن شماره 9 مادرید نیز در حال حاضر خالی است.

مادرید اولین خرید تابستانی خود، دفاع چپ، فران گارسیا را در مراسمی در زمین تمرین روز دوشنبه خود معرفی کرد.

گارسیا، یکی از محصولات آکادمی مادرید که پس از گذراندن سه سال در رایو وایکانو بازگشته است، گفت: “این رویایی است که من دنبالش بودم.”

رویای من این بود که برگردم و خوشحالم که این فرصت را دارم [January transfer] بازار شلوغ بود و علاقه وجود داشت [from Bayer Leverkusen]اما در نهایت، مادرید گزینه‌ای برای بازگرداندن من داشت و من از این که چطور شد راضی هستم.”

دیوید سالیوان، رئیس هیئت مدیره وستهم، روز پنجشنبه پس از اولین قهرمانی باشگاه در اروپا در 58 سال گذشته، گفت: دکلان رایس، کاپیتان وستهم یونایتد، تابستان امسال باشگاه را ترک خواهد کرد.

رایس، 24 ساله، کاپیتان تیمش برای قهرمانی اروپا بود، در حالی که جارود بوون برنده لحظات آخر، وستهم را با پیروزی 2-1 مقابل فیورنتینا در فینال لیگ کنفرانس اروپا در روز چهارشنبه به ارمغان آورد.

– پخش جریانی در ESPN+: لالیگا، بوندسلیگا، بیشتر (ایالات متحده)
– رایس می تواند پس از قهرمانی در اروپا، وستهام را با سربلندی ترک کند

منابع به ESPN گفته‌اند که آرسنال می‌خواهد در پایان فصل برای رایس قراردادی را دنبال کند در حالی که چلسی، منچسترسیتی، منچستریونایتد، نیوکاسل یونایتد و لیورپول تحولات را زیر نظر دارند. منابع اضافه کردند که انتظار می رود وستهم برای خروج این هافبک از باشگاه 100 میلیون پوند درخواست کند.

سالیوان در پاسخ به این سوال که آیا این پیروزی آخرین بازی رایس برای وستهام بود یا نه، به talkSPORT گفت: “فکر می کنم باید باشد. ما به او قول دادیم که می تواند برود. او دلش را برای رفتن گذاشت. شما نمی توانید مردی را بخواهید که متعهد باشد. بیشتر برای ما در این فصل

“در زمان مقرر، او باید سوار شود و ما باید یک جایگزین یا چندین جایگزین داشته باشیم. این چیزی نیست که ما بخواهیم اتفاق بیفتد. ما 18 ماه پیش به او 200000 پوند در هفته پیشنهاد دادیم. او آن را رد کرد.”

ماندن در وستهام در آن زمان برای او 10 میلیون پوند هزینه داشت. و او می خواهد برود. شما نمی توانید بازیکنی را که نمی خواهد آنجا باشد نگه دارید.

اعلامیه سالیوان یک روز پس از آن بود که رایس اولین جام اروپایی خود را به عنوان بازیکن به دست آورد. او پس از بازی به BT Sport گفت که “او باشگاه را دوست دارد” و با وجود گمانه زنی های مداوم در مورد آینده او هنوز “دو سال باقی مانده است”.

رایس افزود: “تمرکز من در حال حاضر بازی برای وستهام است. من کاپیتان این باشگاه هستم و نمی توانم به اندازه کافی درباره این مکان صحبت کنم. فقط ببینیم چه می شود. صبر کنیم و ببینیم. چه کسی می داند؟”

منابع به ESPN گفتند که پاری سن ژرمن مذاکرات خود را با یولیان ناگلزمن برای جانشینی کریستوف گالتیه به عنوان سرمربی آغاز کرده است و انتظار می رود سرمربی سابق بایرن مونیخ روز سه شنبه برای مذاکره در پایتخت فرانسه حضور داشته باشد.

صاحبان پاری سن ژرمن، قطر اسپورتس اینوستمنس، قبلاً با جانشینان بالقوه دیگری از جمله لوئیس انریکه و تیاگو موتا صحبت کرده اند، اما منابع به ESPN گفته اند که پی اس جی ناگلزمن را هدف اصلی خود قرار داده است و سرمربی آلمانی مشتاق است تیری هانری به عنوان دستیار او ملحق شود.

– پخش جریانی در ESPN+: لالیگا، بوندسلیگا، بیشتر (ایالات متحده)

منابع گفتند که باشگاه بر این باور است که او می تواند یک گروه قوی بسازد، کاری که گالتیه و سرمربی سابق مائوریسیو پوچتینو نتوانستند انجام دهند، و همچنین ناگلزمن را به عنوان یک مربی ایده آل برای استفاده از بازیکنان جوان با استعدادی می بیند.

انتظار می‌رود که گالتیه پس از تنها یک فصل سرمربیگری، علیرغم اینکه این باشگاه را به قهرمانی لیگ 1 رساند، توسط پی اس جی اخراج شود. دوران تصدی او باعث شد که این باشگاه در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا ناامیدکننده‌ای را پشت سر بگذارد، زیرا تلاش آنها برای اولین قهرمانی اروپا ادامه دارد.

لیونل مسی و سرخیو راموس نیز هر دو در تابستان امسال باشگاه را ترک خواهند کرد و ESPN قبلا گزارش داده بود که نیمار نیز آماده ترک پاریس است.

ناگلزمن در ماه مارس از بایرن مونیخ اخراج شد. ESPN ماه گذشته گزارش داد که سرمربی آلمانی با چلسی در مورد پست سرمربی خالی آنها صحبت کرده است اما مذاکرات به خوبی پیش نرفت و او در لیست نهایی این پست قرار نگرفت.

قبل از اینکه تاتنهام او را به عنوان نامزد رد کند، او همچنین به تاتنهام مرتبط بود.

با چند بازی باقی مانده، فصل 2022-23 در سراسر فوتبال باشگاهی اروپا به پایان خود نزدیک می شود. دو یا سه دور در بیشتر رده‌های برتر قاره باقی مانده است و بسیاری از باشگاه‌ها در انگلیس، اسپانیا، آلمان، ایتالیا و فرانسه نگرانی‌هایی فراتر از رتبه‌بندی‌های نهایی لیگ دارند، با عنوان‌ها، جواز حضور در اروپا و سقوط همچنان در خط هستند.

در اینجا خلاصه ای سریع از دقیقاً آنچه برای بازی در لیگ برتر انگلیس، لالیگا اسپانیا، بوندسلیگا آلمان، سری آ ایتالیا و لیگ 1 فرانسه در این مرحله آخر باقی مانده است، آورده شده است.

– پخش جریانی در ESPN+: لالیگا، بوندسلیگا، بیشتر (ایالات متحده)

لیگ برتر

عنوان: در حالی که هنوز هیچ چیز رسمی نیست، منچسترسیتی (85 امتیاز) پس از پشت سر گذاشتن آرسنال (81) در هفته های اخیر، اساسا قهرمان منتخب است.

شاگردان پپ گواردیولا اگر روز یکشنبه چلسی یازدهمی را شکست دهند، سومین قهرمانی متوالی خود در لیگ برتر را به دست خواهند آورد. اما اگر توپچی ها عصر شنبه مقابل ناتینگهام فارست در رده شانزدهم شکست بخورند، حتی می توانند بدون ضربه زدن به توپ قهرمان شوند.

لیگ قهرمانان: سه تیم برای دو مکان باقیمانده جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا با چهار امتیاز جدا از نیوکاسل (69)، منچستریونایتد (66) و لیورپول (65) رقابت می کنند – اگرچه شیاطین سرخ یک بازی کمتر از رقبای خود انجام داده اند.

اروپا: لیورپول با دو بار پیشنهادی برای صعود به لیگ اروپا، به‌دنبال کسب عنوان پنجمی است و برایتون با رده ششم (58) اکنون تنها باشگاهی است که می‌تواند به لطف بازی‌های خود از تیم یورگن کلوپ پیشی بگیرد. یکی از من سیتی و منچستریونایتد فینال جام حذفی را برنده خواهد شد، بنابراین رتبه ششم اکنون به لیگ اروپا خواهد رسید – تغییرات مربوط به آن را اینجا بخوانید – اما این به معنی تاتنهام (57)، استون ویلا (57) و برنتفورد (57) است. 53) هنوز برای لیگ کنفرانس اروپا (UECL) در رقابت هستند.

وستهام (37) که در رده پانزدهم قرار دارد، اگر در فینال UECL فیورنتینا را شکست دهد، می تواند به لیگ اروپا راه یابد.

سقوط: باشگاه پایین ساوتهمپتون (24) قبلاً سرنوشت خود را بسته است، اما باید دید که دو لسترسیتی (30)، لیدز یونایتد (31)، اورتون (32) و ناتینگهام فارست (34) به آنها خواهند پیوست. سه تا پایان فصل به پایان می رسند.

بوندسلیگا

عنوان: بایرن مونیخ (68) و بوروسیا دورتموند (67) در یک مسابقه دراماتیک دو اسبه برای عنوان قهرمانی جا خوش کرده اند، زیرا به نظر می رسد قهرمانی بوندس لیگا به پایان برسد. دو بازی برای هر دو تیم باقی مانده است که تنها یک امتیاز آنها را از هم جدا می کند. بایرن در صورت برد و باخت دورتموند این آخر هفته قهرمان خواهد شد.

بایرن و آر بی لایپزیگ، پخش مستقیم، 20 مه، ساعت 12:30 بعد از ظهر به وقت شرقی

دورتموند و آگسبورگ، پخش مستقیم، 21 مه، 11:30 صبح به وقت شرقی

لیگ قهرمانان: RB لایپزیگ (60) و یونیون برلین (59) که در زیر دو تیم برتر قرار دارند، امیدوارند جواز لیگ قهرمانان را کسب کنند. با این حال، فرایبورگ (56) هنوز هم می تواند دومی را پشت سر بگذارد، که با دو بازی باقی مانده سه امتیاز عقب است.

اروپا: فرایبورگ در رده پنجم لیگ اروپا امن است، اما وولفسبورگ (49) تنها به لطف تفاضل گل برتر (به اضافه 1) از بایرلورکوزن رده هفتم جلوتر است. آینتراخت فرانکفورت (46) یا ماینتس (45) نیز می توانند این کار را انجام دهند، اما احتمال بیشتری وجود دارد که در UECL به پایان برسند. همچنین معادله فینال جام حذفی آلمان بین لایپزیگ و اینتراخت وجود دارد. رتبه ششم بوندسلیگا تنها در صورت قهرمانی لایپزیگ قطعا برای لیگ اروپا تعیین خواهد شد. در حال حاضر UECL است. اینتراخت ممکن است خارج از شش تیم برتر به پایان برسد و با پیروزی در آن جواز کسب کند.

سقوط: هنوز هیچ تیمی در بوندسلیگا سقوط نهایی نکرده است، هرچند که نبرد فوق العاده سختی است، با شش تیم عقب افتاده در پایه جدول – هرتابرلین (25)، اشتوتگارت (29)، شالکه (30)، بوخوم (31)، هوفنهایم (32) و آگسبورگ (34) – همگی هنوز در خطر سقوط هستند. حتی وردربرمن (35 ساله) هنوز امن نیست. یادآوری این است که دو تیم انتهایی سقوط می کنند، با تیم رده شانزدهم با صعود در بوندسلیگا 2 امیدوار به پلی آف.

لالیگا

عنوان: بارسلونا (85) به طور رسمی برای اولین بار در چهار سال گذشته با شکست 4-2 همسایه اسپانیول در دربی محلی آخر هفته گذشته، رسماً قهرمان لالیگا شد.

لیگ قهرمانان: رئال مادرید (71)، اتلتیکو مادرید (69) و رئال سوسیداد (62) بقیه چهار جایگاه برتر لیگ برتر اسپانیا را در اختیار دارند.

در حالی که هر دو تیم مادریدی با چهار بازی باقی مانده لیگ نسبتاً ایمن به نظر می رسند، رئال سوسیداد روی شانه های آنها نگاه خواهد کرد زیرا ویارئال (57) و رئال بتیس (55) در فاصله قابل توجهی درست زیر آنها قرار دارند.

اروپا: همانطور که گفته شد، ویارئال و بتیس در حالی که خیرونا (48) هنوز 7 امتیاز فاصله دارد، جواز حضور در لیگ اروپا را خواهند گرفت. پس از آن باشگاه اتلتیک، اوساسونا و سویا (47) امتیازی دورتر از این سرعت هستند، هرچند بعید است که در معادله نقش داشته باشند. آنها در عوض برای UECL خواهند جنگید. سویا در فینال لیگ اروپا به مصاف رم می رود تا در صورت قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا مدعی شود.

سقوط: در انتهای جدول، الچه (19) در اوایل ماه مه سقوط کرد. با این حال، اسپانیول (31) و ختافه (34) همچنان می توانند با حداکثر 12 امتیاز باقی مانده از چهار بازی، خود را از منطقه خطر خارج کنند. می توان استدلال کرد که پنج باشگاهی که به طور نامطمئنی بالای خط نقطه قرار دارند هنوز کاملاً ایمن نیستند، از جمله سلتاویگو (39)، والنسیا (37)، آلمریا (36)، کادیز (35) و وایادولید (35). .

سری آ

عنوان: ناپولی (83) به اولین بازی خود رسید اسکودتو در 33 سال پس از پایان کار با تساوی 1-1 در برابر اودینزه در 4 می.

لیگ قهرمانان: علیرغم یک رقابت پر سر و صدا در داخل و خارج از زمین، یوونتوس (69) همچنان در رتبه دوم قرار دارد و اینترمیلان (66) و لاتزیو (65) چهار تیم برتر را تشکیل می دهند. سه بازی برای انجام وجود دارد، اما اینتر در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل من سیتی قرار دارد و می تواند با پیروزی در آن جایگاهی را به دست آورد.

اروپا: پس از لاتزیو، میلان (61) رتبه پنجم در مسیر صعود به لیگ اروپا قرار دارد، اما اگر نتایج به دست آمده باشد، همچنان می تواند به جایگاه های لیگ قهرمانان اروپا صعود کند. نفر ششم در حال حاضر در UECL جایگاهی را به دست می‌آورد و رم (59) و آتالانتا (58) برای آن مکان می‌جنگند. رم از طریق فینال لیگ اروپا راهی لیگ قهرمانان اروپا شده است، در حالی که فیورنتینا رتبه هشتم با پیروزی در فینال کوپا ایتالیا (مقابل اینتر) یا UECL (مقابل وستهم) دو شانس برای رسیدن به لیگ اروپا دارد. اگر اینتر قهرمان کوپا ایتالیا شود، نفر ششم وارد لیگ اروپا می شود و نفر هفتم لیگ قهرمانان اروپا را کسب خواهد کرد.

سقوط: باشگاه سامپدوریا (18) با چهار بازی باقی مانده به سقوط سقوط کرد، اگرچه دو مکان پایانی سقوط سری آ همچنان در نوسان است. کرمونز (24) برای نجات خود به یک معجزه نیاز دارد، اگرچه ورونا (30)، اسپزیا (30) و لچه (32) هنوز هم می توانند راه خود را برای رهایی از مشکلات بازی کنند زیرا تنها دو امتیاز سه تیم را از هم جدا می کند.

لیگ 1

عنوان: پاری سن ژرمن (81) با 6 امتیاز اختلاف با لنز (75) در صدر جدول با سه بازی باقی مانده است. در صورتی که لنز مقابل لوریان شکست بخورد، پی اس جی می تواند روز یکشنبه قهرمان شود. مارسی که در رده سوم قرار دارد (73) باید هر سه را ببرد و امیدوار است پاری سن ژرمن هر سه را از دست بدهد تا شانس داشته باشد.

لیگ قهرمانان: با توجه به فاصله 8 امتیازی که بین L’OM و موناکو رده چهارم (65) باز شده است، با تنها سه جایگاه برای کسب سهمیه در لیگ برتر فرانسه، به نظر می رسد که PSG، لنز و مارسی افتخارات را کسب کنند. .

اروپا: تولوز پیش از این با قهرمانی در کوپه دو فرانس راهی لیگ اروپا شده است. با 5 امتیاز بین موناکو و لیل رده پنجمی (60)، تسلیم دیدنی از اولی لازم است تا ببینیم آنها از تک جایگاه باقی مانده در مرحله مقدماتی سقوط می کنند. اما لیل باید از رن (59) و لیون (56) برای UECL جلوگیری کند.

سقوط: لیگ 1 قرار است از 20 باشگاه از فصل 2023-24 به 18 باشگاه کاهش یابد، به این معنی که چهار باشگاه در این فصل سقوط خواهند کرد تا تغییر را تسهیل کند.

آنجر (14)، تروا (22) و آژاکسیو (22) در حال حاضر محکوم به فنا هستند، اگرچه با یک امتیاز بین نانت (33) و اکسر (34) به نظر می رسد که یکی از این دو در نهایت به عنوان برست (برست) در رده چهارم سقوط رقابت کند. 38) و استراسبورگ (38) فاصله دارند.

شما یا با انجام کارهایی که دیگران انجام می‌دهند و بهتر از آنها انجام می‌دهند موفق می‌شوید، یا با انجام کارها به گونه‌ای دیگر موفق می‌شوید. این شعار قدیمی در مورد اینتر صدق می‌کند – که با تمام ضعف‌ها و ضعف‌هایش، در فینالیست‌های سری آ، کوپا ایتالیا چهارم شده و پس از اولین بازی نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل آث میلان، برتری 2-0 را در اختیار دارد. راه های کلیدی یکی از آنها «مدرسه قدیم» و دیگری قطعاً جدید است.

نقطه تفاوت “برگشت” با اینتر این واقعیت است که شاگردان سیمونه اینزاگی با دو مهاجم بازی می کنند تا یک مهاجم. نوآوری روشی است که آنها از تغییر قانون از سه تعویض به پنج استفاده کرده اند، به طور موثری تغییرات خود را از قبل برنامه ریزی کرده و همان حرکات را، در موقعیت های یکسان، و اغلب در یک نقطه از مسابقه انجام می دهند.

– پخش جریانی در ESPN+: لالیگا، بوندسلیگا، بیشتر (ایالات متحده)

تیم‌های تهاجمی برای سال‌ها در فوتبال اروپا رایج بود، اما امروزه حداقل در میان باشگاه‌های نخبه تا حدی پاسی هستند: تنها تعداد انگشت شماری از تیم‌های دیگر، مانند اتلتیکو مادرید و لایپزیگ، هنوز از دو مهاجم مرکزی مانند اینتر استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه ترکیب‌ها روان هستند، گیر کردن در معناشناسی در اینجا آسان است، اما اکثر باشگاه‌های برتر تمایل دارند که با یک مهاجم مرکزی و دو بازیکن بزرگ در بالای زمین حمله کنند. گاهی اوقات، آنها از وینگرهای وارونه استفاده می کنند (مثلاً یک پای راست در سمت چپ) که دویدن های آنها به گونه ای طراحی شده است که آنها را به داخل و داخل منطقه می برد نه عبور از توپ. وینیسیوس جونیور بازیکن رئال مادرید – یک بازیکن راست پا که در جناح چپ بازی می کند – نمونه بارز این موضوع است.

نه اینتر آنها چهار مهاجم دارند – لائوتارو مارتینز، روملو لوکاکو، خواکین کوریا، ادین ژکو – و طرح‌های آنها بر اساس بازی‌های متقابل آنها طراحی شده است و عرض آنها از مدافعان کناری آنها می‌آید. داشتن دو بازیکن در وسط – به خصوص در مقابل تیم هایی که با چهار مدافع بازی می کنند، به این معنی است که می توانید هر دو مدافع میانی را گره بزنید و فضایی را برای یک دونده از خط میانی باز کنید.

گل دوم اینتر به میلان در نیمه نهایی چهارشنبه نمونه بارز این است: ژکو و مارتینز دو دویدند (یکی از عرض، یکی کوتاه) تا نشانگرهای خود، فیکایو توموری و سیمون کایر را از موقعیت خارج کنند، که به هنریخ مخیتاریان اجازه داد تا از زمین بازی به زمین بیاید. هافبک، به فضا حمله کن و گل بزن. (مطمئناً ساندرو تونالی می‌توانست کار بهتری در ردیابی دویدن مخیتاریان انجام دهد، اما هی: این یک ورزش کم امتیاز است که در آن جزئیات کوچک می‌توانند تأثیرات بزرگی داشته باشند و شما باید آماده باشید که از این خطاها استفاده کنید.)

اکثر تیم ها، چه با یک بک سه بازی کنند و چه در خط دفاعی چهار، به سادگی عادت به رویارویی با دو جلو ندارند. و این بدان معناست که باید تنظیم شود. این علم موشک نیست. این شدنی است، اما در یک بازی با حاشیه‌های خوب مانند نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، هر زمان آماده‌سازی که صرف تطبیق می‌شود، زمانی است که برای انجام کار دیگری صرف نمی‌کنید تا به شما کمک کند برنده شوید. در نهایت یک چیز دیگر برای فکر کردن است.

یک چروک دیگر در مورد اینتر وجود دارد: چهار مهاجم آن ها همه تفاوت های اساسی با یکدیگر دارند. لوکاکو قد بلند، قدرتمند و مستقیم است. ژکو همچنین قد بلندی دارد، اما باهوش تر، کندتر (که با توجه به اینکه 37 سال دارد انتظارش را دارید) و یک پاس دهنده با استعداد است. لائوتارو کوچکتر، سریعتر و دریبل زن با استعدادی است. کوریا به نوعی یک کارت وحشی است: او یک مرد بزرگتر با کنترل توپ “آدم کوچک” است و دوز سالمی از غیرقابل پیش بینی بودن را ارائه می دهد. این کوارتت متنوع اینزاگی را قادر می سازد تا بسته به حریف و موقعیت در بازی، ترکیبات را با هم ترکیب کند.

اینتر در این فصل 49 بازی انجام داده است و شروع ها بین چهار نفر مشترک بوده است: لائوتارو (39) بیشترین بازی را دارد و پس از آن ژکو (30)، لوکاکو (17) و کوریا (14) قرار دارند. آنها کاملاً قابل تعویض نیستند – لائوتارو بیشتر بازی می کند زیرا، خوب، او احتمالاً بهترین تیم است و لوکاکو بخشی از فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد – اما واضح است که اینزاگی به هر چهار نفر اعتماد دارد. این در استفاده او از تعویض ها، دیگر امتیاز فروش منحصر به فرد او، و نحوه تخصیص دقایق ثابت می شود.

اینتر 34 بازی در لیگ انجام داده است که به این معنی است که حداکثر تعداد جانشینی که می تواند داشته باشد 170 است. آنها 167 بازی کرده اند. در مقابل، منچسترسیتی نیز 34 بازی انجام داده است، اما آنها فقط 110 بازی کرده اند. هیچ درست یا غلطی در اینجا وجود ندارد: این فقط یک رویکرد متفاوت است که بر اساس آنچه برای تیم شما مناسب است، متفاوت است. اما آنچه در اینجا جالب است این است که اینتر تمایل دارد همیشه تعویض های یکسانی انجام دهد. اینزاگی اغلب دو مهاجم و دو مدافع کناری خود را جایگزین می کند – در اینجا نیز چرخش نسبتاً زیادی وجود دارد، با فدریکو دیمارکو و رابین گوسنس در سمت چپ و دنزل دامفریس و رائول بلانووا یا متئو دارمیان، زمانی که او در مرکز بازی نمی کند. عقب، در سمت راست — معمولاً حدود ساعت.

مزایای اینجا مشهود است. مدافعان حریف باید در نیم ساعت پایانی با پاهای تازه و مهاجمانی با ویژگی های متفاوت روبرو شوند. وینگ بک در ترکیب 3-5-2 اینزاگی احتمالاً سخت ترین موقعیت از نظر بدنی است و بدیهی است که 60 دقیقه بازی تماماً در مقایسه با 90 دقیقه ضرر کمتری دارد. اینتر تیم پرسینگ بالایی نیست، اما شرط عادلانه ای است که اگر مهاجمانش مجبور بودند 90 دقیقه کامل بازی کنند، کمتر فشار می آورند.

مدیریت بار نیز بازیکنان را با انگیزه نگه می‌دارد: ممکن است از روی نیمکت شروع کنید، اما اگر مدافع کناری یا فوروارد هستید، می‌دانید که احتمالاً وارد زمین می‌شوید و بازی می‌کنید: مهاجمان اینتر در بیش از 85 درصد از بازی‌ها وارد زمین شده‌اند. بازی هایی که در آنها نیمکت نشین هستند، در حالی که برای مدافعان کناری، 78 درصد مواقع است. و البته، به شاداب نگه داشتن بازیکنان کمک می کند – به ویژه در مورد افراد مسن تر – و در عین حال خطر آسیب را به حداقل می رساند. (در اصل: اگر روی نیمکت باشید، احتمالاً آسیب نخواهید دید.)

بدیهی است که قبل از اینکه از اینزاگی به عنوان یک نابغه و مبتکر یاد کنیم، نکاتی وجود دارد. این رویکرد فقط زمانی کار می‌کند که افراد با توانایی مشابه، مانند ژکو و لوکاکو (یا حداقل نسخه این فصل از لوکاکو) را داشته باشید. اگر کارلو آنچلوتی جایگزین کریم بنزما و ماریانو دیاز در رئال مادرید شود، یا اگر میکل آرتتا از آرسنال پس از 60 دقیقه در هر بازی، بوکایو ساکا را به جای ریس نلسون بیرون می آورد، احتمالا آنها به دلیل جنایت علیه فوتبال دستگیر می شدند. همچنین، آنچه را که در طراوت و غیرقابل پیش بینی به دست می آورید، از نظر شیمی از دست می دهید: هر چه بیشتر با هم بازی کنید، بهتر یکدیگر را درک می کنید. تصادفی نیست که وقتی صحبت از خط میانی و دفاع مرکزی می شود، اینزاگی تمایل دارد نه برای انجام این کار زیرا شیمی و هماهنگی در آن نقش ها اهمیت بیشتری دارد.

با این حال، رویکرد او در این فصل برای اینتر جذاب است. آن‌ها را قادر می‌سازد تا در برخی از لحظات سخت حرکت کنند و بازیکنان را راضی نگه دارند – این کار آسانی در باشگاهی نیست که از نظر تاریخی مظهر هرج و مرج و بی‌ثباتی بوده است. همچنین این سوال را ایجاد می کند که مربیان چقدر می توانند با تجمل پنج تعویض انجام دهند و چگونه ممکن است بازی را تغییر دهند. حس این است که، به استثنای اینزاگی و چند نفر دیگر، بیشتر آنها به سختی سطح را خراشیده اند.

در مجموع، موفقیت های اینتر نشان می دهد که متفاوت بودن گاهی اوقات می تواند به اندازه خوب بودن مهم باشد.

یکی از مهاجمان گروه سیتی چهار گل مقابل رئال مادرید به ثمر رساند و خط دفاعی آنها را در شبی متواضعانه برای قهرمان اروپا تکه تکه کرد. اما این ارلینگ هالند در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیست. حداقل الان نه.

این والنتین «تاتی» کاستلانوس است که به صورت قرضی در خیرونا از نیویورک سیتی، در آنچه او آن را «یک شب رویایی» نامید، برد تاریخی 4-2 لالیگا که زنگ خطر را در مادرید به صدا درآورد، با بزرگترین بازی های فصل آنها. فقط چند روز دیگر

شکست در لیگ در این مرحله برای مادرید معنی چندانی نداشت – آنها در ورزشگاه مونتیلیوی خیرونا با 11 امتیاز کمتر از بارسلونا صدرنشین که دو روز قبل با شکست دادن اتلتیکو مادرید قهرمانی را به دست آورده بودند شروع کردند – اما نحوه این شکست. یک شوک برای سیستم بود.

بازیکنان فقط در یک بازی مقابل رئال مادرید 4 گل نمی زنند. آخرین نفری که این کار را انجام داد، روبرت لواندوفسکی بود – حالا بازیکن بارسا – در برد 4-1 برای بوروسیا دورتموند در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در آوریل 2013. در لالیگا، باید تمام راه را به دسامبر 1947 و استبان برگردید. اچواریا، که 5 گل برای رئال اویدو در یک ضربه 7-1 به ثمر رساند.

کاستلانوس 24 ساله بازیکن با استعدادی است که کفش طلای MLS را در سال 2021 برنده شد و قبل از بازی روز سه شنبه هفت گل لالیگا به ثمر رسانده بود. اما باعث تعجب شما شد. اگر او می تواند این کار را برای خیرونا انجام دهد… هالند وقتی منچسترسیتی در 9 می از برنابئو بازدید می کند چه کاری می تواند انجام دهد؟

– پخش جریانی در ESPN+: لالیگا، بوندسلیگا و موارد دیگر (ایالات متحده)
– خیرونا 4-2 رئال مادرید را تماشا کنید

یک دفاع باتجربه و معمولاً مستحکم مادریدی — این تیم در هفت بازی قبلی خود در تمامی رقابت ها 6 دروازه خود را بسته نگه داشته بود — متشکل از ادر میلیتائو، آنتونیو رودیگر، دنی کارواخال و ناچو فرناندز بارها و بارها با یک تفکر سریع لو رفت. ، تیم خیرونا از نظر فنی سالم است.

با وجود تمام دستاوردهای کاستلانوس با NYCFC، این باید به عنوان بهترین شب زندگی حرفه ای او تا به امروز شناخته شود. کار او در خیرونا دشوار بوده است، رقابت با اسطوره کهنه کار باشگاه، کریستین استوانی، 36 ساله.

اولین ضربه کاستلانو در دقیقه 12، ضربه سر دقیق میگل گوتیرز بود. دومی، در اواسط نیمه اول، حتی بهتر بود، با مسابقه دادن به یک توپ از بالای صفحه و مهار یک چالش نیمه جان از میلیتائو قبل از اینکه دروازه بان پشتیبان آندری لونین را شکست داد.

سومین او، درست بعد از نیمه، یک پایان ساده بود، فضای بسیار زیادی در داخل محوطه برای اولین بار به گل تبدیل شد، در حالی که چهارمین او – پس از یک ساعت – یک ضربه سر دیگر بود که پشت یک میلیتائو ثابت بود.

این یک شب شرم آور برای مدافع برزیل بود که سه روز قبل توسط کارلوس کاروالال سرمربی سلتاویگو به عنوان “بهترین در جهان” ستایش شد و خود بازیکن هفته گذشته گفت که “در راه” رسیدن به این وضعیت است. وقتی میلیتائو خوب است، خیلی خوب است. وقتی تمرکز خود را از دست می دهد، این اتفاق می افتد.

او تنها مقصر نبود. مدافعان کناری کارواخال و ناچو توسط وینگرها و مدافعان کناری خیرونا در عذاب بودند. به خصوص یان کوتو، زمان سختی را برای ناچو به وجود آورد که مدافع تنها پس از 52 دقیقه تعویض شد و جای خود را به ادواردو کاماوینگا که کاملاً مناسب نبود، داد.

تنها نقطه درخشان برای مادرید وینیسیوس جونیور بود که اولین گل خود را به ثمر رساند – تا نتیجه 2-1 شود – قبل از ایجاد یک گل دوم برای لوکاس وازکز. وینیسیوس اکنون به طرز وحشتناکی در ارائه محصول نهایی و همچنین دعواهای مکرر و غیر ضروری با مدافعان حریف ثابت قدم است. این هفتمین بازی متوالی بود که او در آن یک گل، یک پاس گل یا هر دو به ثمر رساند.

یک روز داشته باشید، تاتی کاستلانوس 👏 pic.twitter.com/6qHYmITKYw

— ESPN FC (@ESPNFC) 25 آوریل 2023

مادرید اکنون باید دو بازی لیگ را پشت سر بگذارد، در خانه مقابل آلمریا و خارج از خانه رئال سوسیداد، قبل از فینال کوپا دل ری مقابل اوساسونا در 6 می. این بازی سه روز بعد با بازی اول مقابل سیتی پپ گواردیولا دنبال خواهد شد.

تا پیش از این، تیم علیرغم فقدان رقابت برای عنوان قهرمانی، با پیروزی مقابل رئال وایادولید، کادیز و سلتاویگو در این ماه – و چیزی که به نظر یک باخت غیرمنتظره به ویارئال به نظر می رسید – کار خوبی برای حفظ فرم خود در لیگ انجام داده بود. سطح اعتماد به نفس و تناسب اندام قبل از چالش هایی که واقعاً مهم هستند.

تا به حال. مربی کارلو آنچلوتی این عملکرد و نتیجه را “غیرقابل توضیح” خواند. او در مدیریت تیم استاد است – و همچنین یک تاکتیک دان دست کم گرفته شده – و او به تمام تجربه خود نیاز دارد تا مطمئن شود که این می تواند به عنوان یک نتیجه عجیب دیگر در یک بازی بدون هیچ مشکلی رد شود.

سیتی، گواردیولا و هالند منتظر هستند.